– Uprawnienia wynikające z decyzji administracyjnych wydanych przez Prezesa UTK tracą ważność w przypadku zmian organizacyjnych lub prawnych – przypomina Urząd Transportu Kolejowego. Sytuacja ta dotyczy przede wszystkim przedsiębiorców posiadających certyfikaty bezpieczeństwa, certyfikaty ECM, dobrowolne certyfikaty, autoryzacje lub świadectwa bezpieczeństwa.
Często przedsiębiorstwa kolejowe, w których dochodzi do przejęć, przekształceń lub podziału, nie występują do Prezesa Urzędu Transportu Kolejowego o uzyskanie nowych dokumentów potwierdzających możliwość prowadzenia działalności kolejowej. Jednocześnie podmioty te kontynuują swoją działalność (np. przewozową, utrzymaniową). Z prawnego punktu widzenia ich funkcjonowanie odbywa się bez posiadania wymaganych dokumentów z zakresu bezpieczeństwa.
Prowadzenie działalności kolejowej bez uprawnień (co również dotyczy sytuacji gdy posiadane uprawnienia wygasły wskutek łączenia, podziału lub przekształcenia przedsiębiorstwa) jest niezgodne z obowiązującymi przepisami.
W chwili przejęcia, przekształcenia lub podziału przedsiębiorstwa, z którego funkcjonowaniem związany był certyfikat bezpieczeństwa, certyfikat ECM, dobrowolny certyfikat, autoryzacja lub świadectwo bezpieczeństwa, zmianie ulega stan faktyczny i prawny dotyczący wewnętrznych procedur odnoszących się do szeroko pojmowanego bezpieczeństwa. Następca prawny przedsiębiorstwa, na rzecz którego została wydana decyzja związana, powinien wystąpić z wnioskiem o wydanie decyzji administracyjnej na swoją rzecz tak, aby Prezes UTK miał możliwość weryfikacji procedur lub uprawnień funkcjonujących w zmienionej strukturze przedsiębiorstwa.
Prezes UTK ocenia elementy organizacyjne przedsiębiorcy, przyjęte systemy zarządzania, kompetencje pracowników lub rozwiązania organizacyjne. Dopiero pozytywna ocena tych składowych skutkuje wydaniem decyzji przyznającej uprawnienie. Za każdym razem decyzje są wydawane konkretnie wskazanemu przedsiębiorcy i są ściśle związane z charakterem przedsiębiorstwa (jego strukturą, zasobami, kompetencjami personelu, dokumentacją, strukturą podejmowania decyzji).
Słuszność tego stanowiska potwierdziły w wyrokach Naczelny Sąd Administracyjny oraz Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie. W orzeczeniach wskazano, że publiczne prawa i obowiązki ukształtowane w drodze aktu administracyjnego mają, co do zasady, charakter osobisty. Pozostają one trwale związane z tą osobą, dla której zostały ustanowione, są nieprzenoszalne i gasną wraz ze śmiercią ich adresata i nie ma co do nich następstwa prawnego. Z natury aktu administracyjnego, wspartego uregulowaniem Kodeksu postępowania administracyjnego, przejście uprawnień jest niedopuszczalne, albowiem prawomocny akt administracyjny wiąże tak długo, jak długo któryś z elementów decydujących o identyczności konkretyzowanego aktem stosunku prawnego nie ulegnie modyfikacji. Istotą aktu administracyjnego jest bowiem jednostronne określenie przez kompetentny organ administracyjny praw i obowiązków zindywidualizowanego adresata w konkretnej sytuacji i na podstawie konkretnego stanu prawnego. Nie ulega wątpliwości, że dysponentem aktu administracyjnego jest tylko administracja. Nie można więc przenieść praw i obowiązków zawartych w aktach administracyjnych bez udziału organu, który akt wydał, albowiem w prawie administracyjnym nie obowiązuje zasada ogólnego następstwa prawnego.
