Nowelizacja ustawy o transporcie kolejowym wprowadziła długo oczekiwaną zmianę, dotyczącą kolejowych przewozów wojewódzkich.
Ustawodawca zdecydował się na zamieszczenie postulowanej już od dłuższego czasu zmiany w definicji zawartej w ustawie o publicznym transporcie zbiorowym, choć w sposób nie do końca zadowalający wszystkich uczestników procesu organizowania publicznego transportu zbiorowego. Należy przyjąć, że mimo wszystko jest to dobra zmiana, choć oczekiwania niektórych środowisk były o wiele dalej idące.
Zmiana definicji przewozów wojewódzkich umożliwi samorządom organizowanie przewozów kolejowych dalej niż do najbliższej stacji za granicą województwa. W dotychczas obowiązujących przepisach przewozy wojewódzkie były bowiem definiowane jako przewóz osób w ramach publicznego transportu zbiorowego wykonywany w granicach administracyjnych co najmniej dwóch powiatów i niewykraczający poza granice jednego województwa, a w przypadku linii komunikacyjnych w transporcie kolejowym także przewóz do najbliższej stacji w województwie sąsiednim, umożliwiający przesiadki w celu odbycia dalszej podróży lub techniczne odwrócenie biegu pociągu oraz przewóz powrotny; inne niż przewozy gminne, powiatowe, powiatowo-gminne, metropolitalne i międzywojewódzkie. Zmiany wprowadzone przez ustawodawcę rozszerzają obszar, na którym te przewozy będą mogły być organizowane przez jedno województwo, bez konieczności zawierania porozumienia. Innymi słowy samorząd wojewódzki będzie mógł pełnić rolę organizatora publicznego transportu zbiorowego, w rozumieniu ustawy o publicznym transporcie zbiorowym, samodzielnie, na obszarze dodatkowo określonym konkretną wartością liczbową.
Zmieniony przepis art. art. 4 w ust. 1 pkt 25 ustawy o publicznym transporcie zbiorowym definiuje bowiem wojewódzkie przewozy pasażerskie jako przewóz osób w ramach publicznego transportu zbiorowego wykonywany w granicach administracyjnych co najmniej dwóch powiatów i niewykraczający poza granice jednego województwa, a w przypadku linii komunikacyjnych w transporcie kolejowym także przewóz do najbliższej stacji w województwie sąsiednim, umożliwiający przesiadki w celu odbycia dalszej podróży lub techniczne odwrócenie biegu pociągu oraz przewóz powrotny lub przewóz do stacji w województwie sąsiednim, położonej nie dalej niż 30 km od granicy województwa; inne niż przewozy gminne, powiatowe, powiatowo-gminne, metropolitalne i międzywojewódzkie.
Istotne znacznie ma zatem wprowadzenie maksymalnej granicy 30 km dla stacji, położonej poza granicami województwa. Innymi słowy samorząd województwa będzie mógł pełnić funkcję organizatora publicznego transportu zbiorowego na linii kolejowej biegnącej poza jego granicami, nie dalej jednak niż na obszarze 30 km. W takiej maksymalnej odległości może zostać zlokalizowana stacja końcowa dla pociągów operatora, mającego podpisaną umowę z organizatorem, w tym przypadku samorządem wojewódzkim.
Jak się wydaje ma to przede wszystkim znaczenie w przypadku konieczności uruchomienia połączenia do miasta, położonego poza granicami danego województwa, a generującego znaczne potoki pasażerskie czy też będącego ośrodkiem, w którym skupione są aktywności życiowe danej społeczności. Wcześniejsze regulacje zawarte w ustawie o publicznym transporcie zbiorowym takiej możliwości nie dawały, jeśli po drodze pociąg napotykał inną stację, umożliwiającą przesiadkę w celu odbycia dalszej podróży lub techniczne odwrócenie jego biegu.
