W latach 1973/74 do Bydgoszczy trafiły wagony przegubowe Konstal 803N na tor 1000mm (odpowiednik normalnotorowej wersji 102Na). Jednym z nich był tramwaj o numerze taborowym 222, zamykający dwie transze dostaw.
Pojazdy szybkobieżne 803N charakteryzowały się przede wszystkim odmienną od dotychczasowych wagonów generacji „N” konstrukcją podwozia, sylwetką nadwozia niemal identyczną, jak zastosowana w warszawskich wagonach 13N, czy parametrami jazdy do nawet 55 km/h. Osadzone były na trzech wózkach, z czego napędowymi były I i III, a II był wózkiem tocznym z pomocniczym hamulcem tarczowym.
Tramwaje wyposażone były w dodatkowe hamulce szczękowe oraz szynowe. Posiadały cztery pary drzwi z czego wejścia I i IV były szersze od II i III, a otwierane i zamykane były automatycznie przez prowadzącego. Rozruch i hamowanie odbywały się za pomocą nastawnika ręcznego umieszczonego w kabinie motorniczego obok pulpitu po lewej stronie kierującego. Pantograf typu OTK-1 do poboru prądu znajdował się na pierwszym członie pojazdu nad I wózkiem. Tramwaje 803N swoją służbę rozpoczęły głównie na linii 8, która wtedy była najbardziej obciążoną w mieście, ze względu na połączenie dworca PKP z centrum Bydgoszczy, zakładami pracy, rozbudowującymi się osiedlami Kapuściska i Wyżyny, a także największymi zakładami „Organika ZACHEM”.
W godzinach szczytu kursowało na linii 8 czternaście brygad. W kolejnych latach wagony zaczęto przydzielać także na inne linie, m.in. na 2, 3, czy 10, a w późniejszych praktycznie na wszystkie za wyjątkiem 4 i 5, które nie posiadały pętli na Okolu i przy Zawiszy. Dopiero pod koniec eksploatacji wagony wyjechały na linię 4 która to została wydłużona do Lasu Gdańskiego i otrzymała nową pętlę. Po zamknięciu ulicy Dworcowej (na początku 1990 roku) wagony puszczono na linii 1 z Lasu Gdańskiego do Wyścigowej i zmienionej linii 5 ze Stomilu przez Rondo Jagiellonów na Stomil.
Rok 1992 to końcowe miesiące kursowania tych sympatycznych wagonów, głównie na linii 7 i 9. Warto dodać że wagony 803N kursowały także na liniach nocnych. Listopad 1992 roku był ostatnim miesiącem, kiedy to wagony pojawiały się liniowo na trasach. Po wycofaniu z ruchu liniowego pojazdy odstawiono najpierw do rezerwy, a potem na boczne tory, gdzie w latach 1993 i 94 czekały na kasację.
Warto także wspomnieć, iż wagon 221, 222 i rezerwowo 203 były przystosowane przez pracowników WPK do jazdy ukrotnionej (dobudowano szafy sterownicze za motorniczym) i testowo przez krótki czas skład 221+222 jeździł na linii 3. Jednak ze względu na problem z mieszczeniem się na przystankach, zaniechano tego projektu. Wagonami które zachowały się najdłużej był przebudowany w połowie lat 80-tych tramwaj #217 (na pojazd Wydziału Torów i Sieci), a także wagon #222, który dzięki pracownikom MZK i miłośnikom komunikacji miejskiej został uratowany od pocięcia na złom.
