Rosja nie stoi w tej sytuacji z boku i dokłada wszelkich starań, aby maksymalnie skoncentrować na swoim terytorium korytarze intermodalne, tym samym pozbawiając Ukrainę możliwości uczestniczenia w transporcie międzynarodowym. Istnieje wymierna presja ze strony Federacji Rosyjskiej, aby uniemożliwić praktyczną realizację projektu Południe-Zachód, który jest konkurencyjny w stosunku do zorientowanego na Rosję projektu Południe-Północ (kraje bałtyckie-Rosja-Azerbejdżan-Iran-Indie-Kraje regionu Azji i Pacyfiku). Według rosyjskiego scenariusza projekt Południe-Północ powinien stać się głównym korytarzem tranzytowym i z jednej strony pozbawić Ukrainę dostępu do rynków azjatyckich (zablokować ukraiński eksport i import), a z drugiej wyłączyć Ukrainę z transportu międzynarodowego (czyli zmuszać kraje Europy Wschodniej, Środkowej i Zachodniej do przejścia na projekt Południe-Północ, wzmacniając regionalne wpływy Federacji Rosyjskiej).
Teraz transgraniczny system transportowy ma na celu nie tylko transport towarów. To historyczna szansa na to, by nasze państwo nie pozostało poza nową rzeczywistością cywilizacyjną na kontynencie euroazjatyckim, wzmocniło naszą integrację z rynkami zewnętrznymi, uzyskało dostęp do najnowszej technologi, do inwestycji, a także realizowało wspólne projekty infrastrukturalne, wpisujące się w nową architekturę ładu i bezpieczeństwa międzynarodowego.
Dla pełnego udziału Ukrainy w tych projektach logistycznych i powrotu Ukrainy na mapę Nowego Jedwabnego Szlaku należy poczynić znaczne wysiłki w kontaktach międzynarodowych i dwustronnych od Turcji, Kaukazu i Iranu po Chiny i kraje Azji Południowo-Wschodniej. Ukraina musi zadeklarować się jako wiarygodny i przewidywalny partner, oferować korzystniejsze warunki transportu i otoczenia inwestycyjnego, stworzyć wszelkie niezbędne warunki do zainteresowania kręgów rządowych i biznesowych uczestniczących państw.
Materiał oparty na źródłach masowego przekazu Ukrainy
Opracował
Walenty Dola
Kierownik rynków wschodnich
PHU Kris-Max
