RK: A jakie są wymogi odnośnie do ośrodków szkolenia i egzaminowania maszynistów? Czy jest już dostępna lista ośrodków, które będą prowadziły szkolenia na symulatorach?
IG: Lista ośrodków, a właściwie rejestr ośrodków szkolenia i egzaminowania, jest dostępny na stronie internetowej UTK. Podmioty ubiegające się o wpis do rejestru muszą spełnić szereg wymagań określonych w ustawie o transporcie kolejowym i rozporządzeniu w sprawie ośrodków szkolenia i egzaminowania m.in. posiadać odpowiednie zaplecze lokalowe, materiały dydaktyczne związane z kolejnictwem, aktualne teksty aktów prawnych i instrukcji wewnętrznych, dokument zawierający metodykę prowadzenia szkoleń i przeprowadzania egzaminów, wewnętrzne procedury służące zapewnieniu odpowiedniej jakości prowadzonych szkoleń i egzaminów. Przedsiębiorca musi zatrudniać też doświadczoną kadrę, która spełnia wymagania określone w rozporządzeniu. Na dzień 1 sierpnia 2017 r. na liście Prezesa UTK zarejestrowanych jest dwadzieścia dziewięć takich ośrodków. Chciałbym zwrócić uwagę na jeszcze jedną, moim zdaniem ważną kwestię. Istnieje konieczność dokonania rozdziału odpowiedzialności za szkolenie od weryfikacji wiedzy, czyli egzaminowania. Taki rozdział z pewnością przyczyni się podniesienia jakości szkolenia i bezstronności oceny, a w efekcie będzie miał pozytywny wpływ na jeden z newralgicznych elementów bezpieczeństwa całego systemu transportu kolejowego.
RK: UTK opublikował trzydzieści scenariuszy szkoleniowych. Proszę nam opowiedzieć o tych scenariuszach.
IG: Scenariusze odzwierciedlają typowe i nietypowe sytuacje eksploatacyjne. Chcieliśmy w ramach dobrych praktyk pomóc ośrodkom i wskazać na pewne reguły i standardy, które w scenariuszach powinny się znajdować. Opracowane przez nas sytuacje obejmują m.in. zdarzenia związane z infrastrukturą kolejową, takie jak pęknięcie szyny, deformacja toru. Zawierają zdarzenia, które mają związek ze sterowaniem ruchem kolejowym, czyli np. skierowanie pociągu w kierunku innym niż wynikający z rozkładu jazdy, wyświetlenie na sygnalizatorze sygnału wątpliwego albo uszkodzenie radia kabinowego. Do tego dochodzą zdarzenia losowe związane z ludźmi przebywającymi na terenach kolejowych, aktami wandalizmu itp. Pragnę podkreślić, że niektóre scenariusze stworzone zostały na podstawie analizy sytuacji, które niejednokrotnie doprowadziły do wypadków kolejowych. Oczywiście, przygotowany materiał nie odzwierciedla wszystkich sytuacji, które mogą się zdarzyć w trakcie prowadzenia pociągu. Tutaj możliwości są praktycznie nieograniczone i jest potrzebna twórcza praca ośrodków zajmujących się szkoleniem. Docelowo chciałbym doprowadzić do stworzenia wspólnej bazy opracowanych przez poszczególne podmioty scenariuszy symulacyjnych. Do takiego zbioru dostęp mieliby wszyscy zainteresowani. To zaoszczędzi nakładów finansowych, ale będzie również platformą wymiany doświadczeń, co z punktu bezpieczeństwa ma olbrzymie znaczenie.
RK: W jaki sposób będzie kontrolowane to, czy symulatory są wykorzystywane w odpowiedni sposób i czy szkolenia są właściwie przeprowadzane?
