Coraz większą część taboru wykorzystywanego przez przewoźników stanowi tabor będący własnością jednostek samorządu terytorialnego. Samorządy najczęściej kupują nowe elektryczne zespoły trakcyjne dzięki środkom unijnym. Jednostki samorządu terytorialnego posiadają tabor kolejowy na własność i użyczają go na podstawie umów wybranym przewoźnikom świadczącym usługę przewozu osób na terenie wybranego województwa. Użyczany tabor jest stosunkowo nowy oraz posiada udogodnienia w obsłudze osób o utrudnionej możliwości poruszania. Urzędy marszałkowskie, wykorzystując Fundusze Europejskie, w znaczący sposób polepszyły jakość obecnego taboru, dokonując zakupu nowoczesnych EZT, SZT oraz innych pojazdów trakcyjnych, szczególnie w ostatnich latach poprzedniej perspektywy unijnej W 2016 r. kupiono jedynie 20 szt. elektrycznych zespołów trakcyjnych, które otrzymały Koleje Dolnośląskie, PKP SKM i WKD. W tej liczbie są również zakupy marszałkowskie taboru udostępnionego Przewozom Regionalnym. W 2016 r. przewoźnicy wydali na tabor ponad 220 mln PLN.
Największe modernizacje przeprowadzono w Kolejach Mazowieckich. Ich wartość przekroczyła 100 mln PLN. W 2016 r. inwestycje taborowe zarówno przewoźników, jak również władz samorządowych były zdecydowanie niższe niż te, jakie miały miejsce w 2015 r. Dobre wyniki osiągane zarówno w transporcie osób, jak i towarów koleją są nierozerwalnie związane z ww. inwestycjami, jakie w ostatnich latach zostały poczynione w tym sektorze w Polsce. By jednak skala dokonywanych wydatków oznaczała proces, który jest w pełni efektywny, koniecznym jest, by zakupy w sektorze kolejowym w Polsce za każdym razem były płaszczyzną dialogu miedzy zamawiającymi, a wykonawcami. Relacja dialogu jest szczególnie ważna w przypadku zakupów dokonywanych w oparciu o zastosowanie przepisów ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r.
Prawo zamówień publicznych (dalej pzp). Ważnym jest, by proces zakupowy, który jest dokonywany w oparciu o postanowienia przepisów pzp, był procesem efektywnym, a więc służył w jak największej mierze racjonalnemu zaspokajaniu potrzeb instytucji zamawiających. Dialogowi z rynkiem, a więc wykonawcami, oraz poznaniu faktycznych możliwości rynku służy ustawowa instytucja o nazwie dialogu technicznego. Dialog techniczny został uregulowany w przepisach art. 31a – 31d pzp. Zamawiający, przed wszczęciem postępowania o udzielenie zamówienia, może poinformować wykonawców o planach i oczekiwaniach dotyczących zamówienia, w szczególności może przeprowadzić dialog techniczny, zwracając się do ekspertów, organów władzy publicznej lub wykonawców o doradztwo lub udzielenie informacji w zakresie niezbędnym do przygotowania opisu przedmiotu zamówienia, specyfikacji istotnych warunków zamówienia lub określenia warunków umowy (art. 31a ust. 1 pzp).
Dialog techniczny prowadzi się w sposób zapewniający zachowanie uczciwej konkurencji oraz równe traktowanie potencjalnych wykonawców i oferowanych przez nich rozwiązań (art. 31a ust. 2 pzp). Zgodnie z powyższym dialog techniczny nie jest osobnym trybem postępowania w wyniku którego zostanie dokonany wybór określonego wykonawcy. Przeprowadzenie dialogu technicznego nie jest obowiązkiem zamawiającego, lecz jest jego indywidualną decyzją. Warto jednak zaznaczyć, że stanowi on punkt wyjścia dla zamawiającego, który poprzez konsultacje z potencjalnie zainteresowanymi wykonawcami, ma możliwość opracowania takiej dokumentacji przetargowej, która będzie w jak najlepszym zakresie odpowiadała jego potrzebom.
