Instytut Kolejnictwa gościł uczestników konferencji dotyczącej poprawy dostępności transportowej regionów. Organizatorem konferencji był IK we współpracy z Instytutem Geografii i Przestrzennego Zagospodarowania PAN oraz Fundacją ProKolej. Raport Kolejowy był patronem medialnym wydarzenia.
Prelekcję inauguracyjną, która zarazem stanowiła podłoże pod kolejne dyskusje, wygłosił Andrzej Massel, Z-ca Dyrektora ds. Studiów i Projektów Badawczych Instytutu Kolejnictwa, który podkreślił, że rozwój sieci kolejowej w Polsce po 1918 r. był planem ambitnym, aczkolwiek nie do końca zrealizowanym. Jak zaznaczył głównymi celami budowy tych linii miało być wyrównanie dysproporcji w obsłudze terenów dawnych państw zaborczych, zapewnienie brakujących połączeń pomiędzy głównymi centrami życia społecznego i gospodarczego odrodzonego państwa a przez to wzmocnienie jego spójności terytorialnej oraz stworzenie warunków dla eksportu polskich towarów. Massel dodał także, że w latach 1919-1939 powstało 1873 km linii normalnotorowych. Natomiast w latach od zakończenia II wojny aż do 1990 tych linii normalnotorowych i szerokotorowych powstało 1770 km.
Prelegent przypomniał także, że wiele z planów II RP zostało zrealizowanych po 1945 roku. Dwie z planowanych na początku lat 20. XX w. linii węglowych zostały zrealizowane ponad 50 lat później- Centralna Magistrala Kolejowa (1974-1977) i Linia Siarkowo- Hutnicza (1979).
Kolejny z prelegentów, prof. Tomasz Komornicki z Instytutu Geografii i Przestrzennego Zagospodarowania PAN w referacie, omówił polską sieć kolejową w świetle badań dostępności. Zaznaczył on, że inwestycje na kolei wymagają spojrzenia od strony najbardziej efektywnych działań inwestycyjnych. Dodał także, że z badań prowadzonych w Instytucie Geografii i Przestrzennego Zagospodarowania PAN wynika, że zróżnicowania regionalne dostępności kolejowej są większe niż drogowej. Także dynamika zmian wskaźników dyspersji wskazuje na opóźnienie rozwoju i modernizacji sieci kolejowej, względem drogowej.
Komornicki podkreślił również, że koncentracja ludności w dużych metropoliach powoduje, że lokalizowanie inwestycji na trasach do nich prowadzących jest bardziej efektywne z punktu widzenia poprawy wskaźników dostępności.
Jan Raczyński z Instytutu Kolejnictwa scharakteryzował planowanie systemów kolejowych w oparciu o koncepcje zagospodarowania przestrzennego. Stwierdził zatem, że w planowaniu sieci transportowej można wykorzystywać nie tylko zaawansowane badania w zakresie dostępności transportowej, ale także efektywności ekonomicznej inwestycji i spodziewanych skutków społeczno- gospodarczych. W jego opinii badania w zakresie dostępności transportowej powinny obejmować nie tylko sieć krajową, ale powinny być prowadzone na poziomie województw oraz na poziomie aglomeracji, a nawet powiatów lub grup powiatów.
Kolejnym prelegentem był dr. Jakub Majewski z Fundacji ProKolej. Zdefiniował on rolę nowych linii kolejowych w poprawie dostępności regionów. Majewski zaznaczył, że przed naszym krajem stoją nowe wyzwania- konkurencja o korytarze transportowe i tranzyt, spadek zapotrzebowania na towary tradycyjne, czy nowe technologie.
Dyrektor IK dr inż. Andrzej Żurkowski zaprezentował natomiast prelekcję dotyczącą systemowej organizacji kolejowych przewozów pasażerskich. Podkreślając, że przed koleją stoi poważne zadanie zwrócił uwagę na dwa elementy – strategię i taktykę. Pierwszy element polega na tym określeniu sprecyzowanych celów. Natomiast taktyka, to wybranie priorytetów, które projekty robić w pierwszej kolejności.
