(1) „Zagrożenia i ryzyko w prawie kolejowym” – 15 minut;
(2) „Zrozumieć metodę zarządzania ryzykiem” – 75 minut;
(3) „Zrozumieć proces identyfikacji zagrożeń” – 60 minut;
(4) „Zrozumieć szacowanie i wycenęryzyka zagrożeń” – 45 minut;
(5) „Zrozumieć postępowania wobec ryzyka zagrożeń” – 45 minut.
W prezentowanych referatach/ wykładach ich autorzy odnoszą się do najważniejszych składowych metody zarządzania ryzykiem zagrożeń. W szczególności przedstawiany jest sposób rozumienia obszaru analiz w zarządzaniu ryzykiem zagrożeń jako wyróżnionej przestrzeni zainteresowań składającej się z trzech elementów – środowiska, ludzi i techniki, w związku z którymi osobno lub w ich różnych kombinacjach mogą pojawiać się źródła zagrożeń. W tak rozumianym obszarze analiz identyfikowany jest system bezpieczeństwa. Zwraca się uwagę na to, że w zarządzaniu ryzykiem badaniom poddawany jest model obszaru analiz uzbrojony – w zbudowany w wybranej koncepcji – model systemu bezpieczeństwa.
Na tle schematu ideowego procesu identyfikacji zagrożeń prezentowane są procedury: generowania listy narzędzi do rozpoznawania źródeł zagrożeń, rozpoznawania źródeł zagrożeń, grupowania źródeł zagrożeń i formułowania zagrożeń. Akcentuje się fakt, że finalnym efektem procesu identyfikacji zagrożeń jest rejestr zagrożeń zawierający charakterystyki zagrożeń, na które składają się m.in.: grupa źródeł (ŹZ) generujących zagrożenie, sformułowanie zagrożenia (Z), wskazanie potencjalnych strat/szkód jakie mogą się pojawić w wyniku aktywizacji zagrożenia w zdarzeniu niepożądanym (ZN). Wskazuje się także, że informacje zawarte w rejestrze zagrożeń są podstawą wyboru lub tworzenia modelu ryzyka. Gdy model ryzyka jest wybierany z listy modeli istniejących lub gdy jest tworzony oryginalny model ryzyka, to realizowany jest uogólniony algorytm składającym się z następujących kroków: ustalenie kryteriów analizy ryzyka, identyfikacja schematów określenia poziomów składowych ryzyka, przyjęcie ważności kryteriów analizy ryzyka, identyfikacja procedury wyznaczania miar ryzyka, ustalenie obszarów kategorii ryzyka. Pokazuje się jak model ryzyka służy do szacowania poziomu ryzyka, a także jak jego parametry pozwalają na przeprowadzanie wyceny ryzyka, tzn. przypisania określonemu zagrożeniu kategorii (klasy) ryzyka.
W referatach/wykładach wskazuje się ważność składowej metod zarządzania ryzykiem (oprócz fazy oceny ryzyka) jaką jest faza reagowania na ryzyko, która agreguje procedury: postępowania wobec ryzyka, monitorowania ryzyka i komunikowania o ryzyku. Do tej pory zorganizowano w Politechnice Poznańskiej trzy edycje Seminarium ZZR. Pierwsza edycja seminarium – ZZR’2014 (20 marca 2014) – odbyła się w ramach współpracy Zakładu Pojazdów Szynowych z Biurami Wsparcia Technicznego PKP CARGO SA. Organizatorzy seminarium do udziału w nim zaprosili osoby zainteresowane problematyką zarządzania ryzykiem zagrożeń na kolei w związku z Rozporządzeniem Wykonawczym Komisji (UE) nr 402/2013 w sprawie wspólnej metody oceny bezpieczeństwa w zakresie wyceny i oceny ryzyka. Na to zaproszenie odpowiedziało 25 uczestników. Trzecia zaś edycja seminarium – ZZR’2016 (3 marca 2016) – stała się zaczynem współpracy Politechniki Poznańskiej z Urzędem Transportu Kolejowego (UTK).
