Dodatkowo bowiem z Łukasiewicz – Instytutu Logistyki i Magazynowania wyodrębniliśmy Centrum Transformacji Cyfrowych. Jego zadaniem jest wsparcie i rozwój innych Centrów w aspekcie informatycznym oraz pełnienie wobec nich funkcji usługowej, a także kreującej nowe możliwości. Powstał zatem Łukasiewicz – Poznański Instytut Technologiczny, czyli organizm łączący mocne strony każdego z byłych Instytutów.
Nie obawia się Pan, że nie będzie w stanie pogodzić rozbieżnych interesów poszczególnych Centrów?
Jestem przekonany, że do tego nie dojdzie. Tym bardziej, że zmiany, które nastąpiły, nie były rewolucyjne. Trzeba pamiętać, że instytuty już od 2019 roku były częścią Sieci Badawczej Łukasiewicz, co oznaczało zmiany i konieczność dostosowania do wspólnych standardów. Pracownicy działali w ramach Łukasiewicza , współpracowali ze sobą, wypracowali pewne wzorce i procesy. Korzystne jest też to, że samo połączenie było specyficzne. Specyfika wynika z tego, że każda z jednostek badawczych, które miały zostać połączone w jeden twór była inna pod kątem badawczym. Co jednak ma swoje zalety, gdyż przenikają się tylko obszary ewentualnej współpracy.
Dlatego też naszym celem było wykreowanie takich mechanizmów, aby pracownicy zaczęli współpracować w ramach różnych Centrów i interdyscyplinarnych projektów. Dzięki temu możemy skorzystać z wiedzy i umiejętności pracowników każdego z Centrów.
Właśnie środki finansowe – aby Instytut sprawnie funkcjonował konieczne jest dysponowanie znacznymi środkami finansowymi. Skąd zamierzacie je pozyskiwać?
Mamy trzy podstawowe ścieżki finansowania. Pierwszą, najmniej znaczącą, są subwencje. Drugim strumieniem są projekty dotowane, w tym projekty międzynarodowe. Natomiast trzecią ścieżką jest komercja i komercjalizacja, czyli sprzedaż produktów, technologii, doradztwo itp. Ten ostatni aspekt stanowi dla nas wyzwanie ze względu na to, że wymaga poszukiwania klientów na nasze produkty.
Z obszarem finansowym ściśle związane jest kwestia współpracy międzynarodowej i poszukiwania grantów na rynkach zagranicznych. Kierujemy się przede wszystkim naszymi aspiracjami i potrzebami klientów, którzy swoje plany lokują poza polskim rynkiem.
Planujecie także budowę kampusu – dlaczego?
Idea kampusu wynika z chęci dalszej konsolidacji i szybkiej rozbudowy Łukasiewicz – PIT. Oczywiście to perspektywa wieloletnia, a sam pomysł wynika przede wszystkim z komplikacji w zarządzaniu rozproszoną organizacją. W dłuższej perspektywie praca w 5 lokalizacjach ma swoje minusy, biorąc pod uwagę trudności we współpracy i przenikaniu kompetencji. Chcemy więc stworzyć nowoczesne i atrakcyjne dla pracowników miejsce pracy z kreatywnymi przestrzeniami, które stanie się centrum innowacji dla firm.
Dla czytelników istotne jest umocowanie w Łukasiewicz – PIT byłego IPS „TABOR”. Jakie zadania spadną na Centrum Pojazdów Szynowych (CPS)?
Funkcjonujące w Łukasiewicz – PIT Centrum Pojazdów Szynowych kontynuuje zadania byłego Łukasiewicz – IPS „TABOR”, kompleksowo realizując prace związane z rozwojem, badaniami i certyfikacją wszystkich typów pojazdów szynowych. W Centrum prowadzone są projekty B+R oraz działalność wdrożeniowa związana z tymi projektami. Wszystkie te zadania realizowane w Centrum wynikają ściśle z dotychczasowego profilu działalności Łukasiewicz – Instytutu Pojazdów Szynowych „TABOR”.
Czeka nas zatem nowe otwarcie czy raczej kontynuacja prac?
Dotychczasowa działalność Łukasiewicz – IPS „TABOR” cieszyła się uznaniem branży kolejowej. Portfel realizowanych projektów oraz oferowanych produktów i usług jest w pełni kontynuowany. Pozwala to na zachowanie stabilności zarówno dla nas, jak i dla naszych partnerów biznesowych. Za nowe otwarcie możemy uznać natomiast dodatkowe możliwości współpracy, które pozwalają nam zaoferować całej branży kolejowej znacznie więcej produktów i usług – chociażby tych z obszaru logistyki i nowoczesnych technologii czy transformacji cyfrowych albo obróbki plastycznej.
