Kluczowym obszarem jest również współpraca techniczna na styku szerokości torów (między systemami 1520 mm a 1435 mm). W tym zakresie aktywnie wspieramy i standaryzujemy procedury w tych newralgicznych punktach, koncentrując się na ujednolicaniu norm technicznych dla terminali przeładunkowych. Ponadto, wypracowywane są wspólne wymagania dla systemów automatycznej zmiany rozstawu kół, co ma za zadanie ułatwić i przyspieszyć tranzyt towarów między różnymi sieciami.
Niezwykle istotnym filarem działania organizacji jest wspomniana harmonizacja prawa przewozowego. Polega to na minimalizowaniu kolizji i utrzymywaniu kompatybilności między dwoma podstawowymi międzynarodowymi reżimami prawnymi – Konwencją SMGS (stosowaną na szerokim torze) i Konwencją CIM/COTIF (stosowaną w Europie). Ujednolicanie kluczowych elementów listów przewozowych ma krytyczne znaczenie dla płynności ruchu na styku systemów. Wszystkie te działania, realizowane na poziomie międzyresortowym gwarantują prawno-techniczne możliwości transportu towarów transportem kolejowym w przestrzenie euroazjatyckiej.
Przykładem konkretnego działania jest wdrożona do stosowania od 2022 roku zawarta w ramach OSŻD „Umowa o przewozie kontenerów w pociągach kontenerowych w ruchu międzynarodowym”, która reguluje procedurę organizacji przewozów kontenerów w pociągach kontenerowych w komunikacji między Europą i Azją. Podlega ona ciągłemu doskonaleniu celem dostosowania do wymogów rynku transportowego i przewoźników z segmentu transportu intermodalnego.
Jak w praktyce zmienił się model pracy organizacji po 2022 roku? Czy Komitet OSŻD przeszedł w kierunku większej decentralizacji procesów eksperckich, np. pracy grup roboczych online, aby utrzymać współpracę w warunkach ograniczonej mobilności międzynarodowej?
Model pracy OSŻD po 2022 roku uległ zmianom, które w rzeczywistości zostały zainicjowane już przez wyzwania postawione przez pandemię COVID-19. Wcześniejsze doświadczenia z koniecznością pracy zdalnej i przenoszenia spotkań do środowiska wirtualnego pozwoliły nam na dynamiczną i natychmiastową reakcję na sytuację geopolityczną po 2022 roku. Sprawdzona już elastyczność i gotowość technologiczna umożliwiły płynne przejście do modelu, który skutecznie minimalizował wpływ ograniczonej mobilności międzynarodowej i politycznej złożoności.
W praktyce ten nowy model wymusił przejście w kierunku większej cyfryzacji i decentralizacji procesów eksperckich. Większość prac Komisji i Stałych Grup Roboczych odbywa się obecnie w formule hybrydowej, co zwiększyło częstotliwość i intensywność prac w niektórych zakresach, skracając czas potrzebny na wymianę informacji i osiągnięcie konsensusu. Decentralizacja ta zapewnia elastyczność operacyjną. Niemniej jednak, spotkania stacjonarne nie straciły na znaczeniu; są one wciąż często organizowane, ponieważ mają kluczową, a niekiedy niezastąpioną przewagę nad formatem wirtualnym. Bezpośredni kontakt personalny jest niezbędny do budowania trwałego zaufania, rozwiązywania najbardziej złożonych kwestii technicznych wymagających szczegółowych dyskusji oraz finalizowania długoterminowych ustaleń strategicznych.
