Jako że powódź odcięła nam wszystkie inne kierunki podróży na południe, wczesnym kwietniem wyruszyłem z rodziną na zachód od Lennox Head.
W wyniku improwizowanego planowania trasy, noc spędziliśmy w Tenterfield. Starałem się maksymalnie wykorzystać tę niespodziewaną możliwość i po raz pierwszy dokładnie przyjrzeć się końcowemu odcinkowi oryginalnej kolei Great Northern Railway w Nowej Południowej Walii.
Pisarze z większym polotem od mojego wielokrotnie już opisywali historię Great Northern Railway, więc dla dobra czytelników ograniczę się tylko do krótkiego wprowadzenia: oryginalna kolej Great Northern Railway z Newcastle (później połączona ze Strathfield/Sydney) sięgnęła Tenterfield pierwszego września 1886 r., wraz z otwarciem odcinka od Glen Innes. Doszło wówczas do wielkiej awantury z rządem Queensland, która dotyczyła miejsca połączenia odcinków i która skończyła się ustąpieniem rządu Nowej Południowej Walii i „pociągnięciem” Great Northern Railway 19 km dalej na północ w celu połączenia jej z linią wąskotorową w mieście Wallangarra (które w istocie jest miastem bliźniaczym do leżącego po południowej stronie podziału Jennings). Zanim linia North Coast Line została pociągnięta na wschód w 1932 r., była głównym połączeniem między Sydney a Brisbane. Linia o rozstawie szyn 1067 mm dalej bywa używana, jednak już tylko przez kolej Southern Downs Steam Railway, która kieruje na nią czasem pociągi parowe z Warwick.
Niemniej jednak 15 stycznia 1988 r. kolej Great Northern Railway Nowej Południowej Walii została zamknięta na północ od Tenterfield po podróży Stowarzyszenia Historii Kolei Australijskich (Australian Railway Historical Society), która była obsługiwana przez lokomotywę diesel Goodwin/ALCo 4487. Niecałe dwa lata później nastąpiło zerwanie zasłony: inny pociąg turystyczny, z silnikiem parowym 4-6-0 3001 Muzeum Transportu Kolejowego, 22 października 1992 r. został skierowany do Tenterfield i wten sposób zainaugurował połączenie na północ od Glen Innes. Obecnie linia na północ od Armidale jest rzeczywiście zamknięta – i to od 1992 r. Proponowana kolej śródlądowa zostawi na wschodzie ten historyczny korytarz, a biorąc pod uwagę stan zachowanej infrastruktury – zwłaszcza mosty – wskrzeszenie tej ostatniej jest mało prawdopodobne.
Nie można jednak powiedzieć, że temat ten nie wzbudza zupełnie żadnego zainteresowania. Pierwszym przystankiem dla naszej małej grupy odkrywców było muzeum kolejnictwa wydzielone z dawnego Tenterfield Railway Station, do którego dostaliśmy się za niewielkie pieniądze, a które okazało się najlepszym z małych muzeów kolejnictwa, jakie odwiedziłem. Moja partnerka, Claire, i nasza 6-miesięczna córka również miały ubaw. Muzeum oferuje małą, ale robiącą wrażenie kolekcję pojazdów szynowych, wszystkich w dobrym stanie, jak również dobrze skomponowaną wystawę zdjęć, plakatów, pamiątek i infrastruktury. Po tej wizycie byliśmy wystarczająco zainspirowani, by po południu pojechać do Wallangarra, aby rzucić na nie okiem. Mimo że kawiarnia na stacji z listy dziedzictwa była zamknięta, w dalszym ciągu zainteresowani, poszliśmy na spacer po okolicy. Przywołanie obrazów tego, jak ta stacja na pograniczu – dosłownie, bo granica przebiega idealnie przez stację! – musiała wyglądać w czasach swojej świetności na początku XX Cień dawnej kolei Great Northern, zanim North Coast Line ograbiła ją ze strategicznego znaczenia, nie stanowi wielkiego wyzwania dla wyobraźni.
