W omawianym przypadku mamy do czynienia z istotną rolą organizatora przewozów w systemie wsparcia logistycznego. Pełni on bowiem funkcję koordynacyjną, planując, organizując, nadzorując oraz kontrolując działanie tego systemu. Regulatorem rynku jest instytucja powołana przez organa władzy państwowej dla nadzoru nad określonym rynkiem. W odniesieniu do rynku kolejowego funkcje regulacyjne pełni Prezes Urzędu Transportu Kolejowego
10. W odniesieniu do pozostałych gałęzi transportu – w zakresie przestrzegania praw konsumenckich – w głównej mierze Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów.
W odniesieniu do warunków technicznych eksploatacji niektórych urządzeń podlegających dozorowi technicznemu w transporcie funkcje regulacyjne pełni Transportowy Dozór Techniczny
11. Do urządzeń i systemów teleinformatycznych i teletechnicznych – Prezes Urzędu Komunikacji Elektronicznej. W zakresie nadzoru nad warunkami higienicznymi i sanitarnymi – Główny Inspektor Sanitarny realizujący swoje zadania wykonawcze przez terenowo właściwe stacje sanitarno-epidemiologiczne itp.
Przyczyną i jednocześnie impulsem dla tworzenia pasażerskich systemów logistycznych jest potrzeba realizacji z wykorzystaniem tych systemów procesów logistycznych związanych z zaspokajaniem potrzeb ludności. Pasażerskie centra logistyczne – istotny element systemów wsparcia logistycznego Komponentami scharakteryzowanych wyżej pasażerskich systemów logistycznych o szczególnym znaczeniu są punkty (obszary), w których stykają się linie (trasy) poszczególnych środków transportu. Punkty te umożliwiają kompleksową obsługę pasażerów. Są to pasażerskie centra logistyczne. W mowie potocznej określane są one między innymi mianem węzłów przesiadkowych, stacji pasażerskich, węzłów integracyjnych, terminali pasażerskich itp.
Każda z tych definicji nacechowana jest jednak pewnym niedosytem określenia miejsca styku tras, środków transportu i obsługi podróżnych. Żadna z nich nie oddaje w pełni sensu logistycznego tych obiektów, a to właśnie realizacji celów i funkcji logistycznych zostały one dedykowane. Ich nadrzędną rolą jest bowiem, co należy z naciskiem podkreślić, kompleksowa obsługa podróżnych – zarówno w zakresie realizowanej podróży, jak i w zakresie usług podróży towarzyszących. W tym pierwszym zakresie pasażerskie centra logistyczne umożliwiają pasażerowi zmianę środka transportu, w tym drugim – jak wspomniano – kompleksową jego obsługę. Mowa tu między innymi o załatwieniu szeregu spraw nie związanych wprost z podróżą (pojmowaną wprost jako proces przemieszczania się), niemniej jednak załatwianych przy jej okazji, mających charakter komplementarny z tą podróżą. Dla przykładu, wracając do domu po dłuższej podróży, warto jest poczynić najpotrzebniejsze zakupy, wykorzystując przy tym czas pobytu w centrum logistycznym (w tym kontekście – w punkcie zmiany środka transportowego). Jadąc w daleką podróż warto jest zakupić książkę, a udając się na spotkanie z długo niewidzianymi znajomymi zakupić w takim punkcie świeże kwiaty. Przykładów takich można by przytaczać jeszcze wiele.
Reasumując, pasażerskie centra logistyczne pozwalają na spełnienie kluczowych funkcji logistycznych: koordynacyjnej (integracyjnej) i obsługowej. Pierwsza z tych funkcji realizuje się poprzez skoordynowanie przepływu pasażerów pomiędzy poszczególnymi podsystemami pasażerskiego systemu wsparcia logistycznego (np. z transportu drogowego na kolejowy, z parkingu Park&Ride na przystanek tramwajowy, z pociągu do terminalu lotniczego). Bardzo często funkcja koordynacyjna pasażerskich systemów logistycznych przejawia się skorelowaniem (a więc właśnie koordynacją) rozkładów jazdy czy wręcz skorelowaniem obiektów infrastruktury punktowej (np. przystanki tramwajowo- autobusowe, wspólne perony dla szybkiej kolei miejskiej oraz tramwajów). Im lepsza jest koordynacja, tym efektywność systemu jest wyższa. Należy w tym miejscu wspomnieć, że czas, z którym wiąże się nieodzownie pojęcie koordynacji, jest zasobem dość specyficznym z uwagi na fakt, iż nie może on być gromadzony.
