Kształtowanie zrównoważonego rozwoju transportu wymaga przyjęcia ujednoliconych zasad i kryteriów nie tylko dla całej gospodarki i sektora transportu, ale także dla poszczególnych gałęzi transportu. Transportowa multimodalność umożliwia wykorzystanie przewag konkurencyjnych poszczególnych gałęzi transportu dla zrównoważonego rozwoju całej branży transportowej. System transportowy stanowi sieć naczyń połączonych i dla optymalnego jego działania niezbędne jest prawidłowe i spójne funkcjonowanie wszystkich gałęzi.
W poprzednim numerze „Raportu Kolejowego” poruszałem zagadnienie transportu intermodalnego oraz roli i znaczenia branży kolejowej w intermodalnych łańcuchach dostaw. Ważnym zagadnieniem w tym kontekście jest rozwój nie tylko kolejowej infrastruktury liniowej, ale również infrastruktury punktowej w postaci rozwiniętych terminali przeładunkowych z wieloma wyspecjalizowanymi funkcjami, uzupełniającymi ich podstawowe zdania. Rozwój terminali intermodalnych wydatnie wzmocni wzrost liczby ładunków skonteneryzowanych, które będą przewożone za pośrednictwem transportu kolejowego, co przełoży się na dalszy rozwój transportu kolejowego w Polsce.
Niniejszy artykuł stanowi próbę zdecydowanie szerszego spojrzenia na zagadnienie transportowej multimodalności i jej wykorzystania w kontekście realizacji spójnej, zrównoważonej polityki transportowej, obejmującej wykorzystanie wszystkich gałęzi transportu w sposób, który zakłada skorzystanie z zalet i przewag konkurencyjnych każdej z nich.
Transport pełni funkcję zdecydowanie służebną w stosunku do całej gospodarki, co oznacza konieczność jego pełnej dostępności, bezpieczeństwa, a co najważniejsze atrakcyjności biznesowej oferty. Tym samym wymienione cechy wyznaczają główne kierunki jego optymalizacji. Transport stanowi również samodzielną działalność gospodarczą, generującą zatrudnienie, wpływy z podatków, a także korzyści dla bilansu handlowego, dlatego też ta gałąź gospodarki korzysta ze szczególnego wsparcia oraz ochrony o charakterze prawnym w postaci przepisów, decyzji administracyjnych czy umów międzynarodowych o protekcjonistycznym charakterze.
W obszarze transportu mamy zatem do czynienia ze swoistym dualizmem obszarów, ponieważ z jednej strony występuje wyżej wymieniona, jego służebna rola, z drugiej zaś transport wiąże się z działalnością gospodarczą nastawioną na osiąganie zysku. Nie sposób również nie dostrzegać roli i znaczenia służby publicznej, w jaką wpisuje się transport, szczególnie w kontekście transportu publicznego osób.
Kształtowanie zrównoważonego rozwoju transportu wymaga przyjęcia ujednoliconych zasad i kryteriów nie tylko dla całej gospodarki i sektora transportu, ale także dla poszczególnych gałęzi transportu. Bez powyższego zabiegu nie sposób dokonać porównania efektywności różnych systemów i gałęzi transportu, optymalizować ich udziału ani też dokonywać właściwego – z punktu widzenia zrównoważonego rozwoju – międzygałęziowego podziału rynku. Transport stanowi jeden z obszarów wpływających na osiągnięcie celów zawartych w „Strategii na rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju do roku 2020 (z perspektywą do roku 2030)” Kształtowanie zrównoważonego rozwoju transportu wymaga przyjęcia ujednoliconych zasad i kryteriów nie tylko dla całej gospodarki i sektora transportu, ale także dla poszczególnych gałęzi transportu.
