12. Druga z nich realizuje się poprzez fakt, iż pasażerskie centra logistyczne mają charakter pomocniczy w realizowanych przepływach. Umożliwiają one płynną zmianę poszczególnych podsystemów systemu logistycznego, spełniając funkcję interfejsów w realizowanych procesach przepływu podróżnych (pasażerów).
Przez pryzmat celów logistyki Pasażerskie systemy wsparcia logistycznego umożliwiają osiągnięcie celów logistyki określanych mianem „5W”: 1) „właściwy zasób” – jakość pasażerskich systemów logistycznych winna umożliwiać realizację podróży o najlepszych możliwych do osiągnięcia w danych warunkach parametrach. Wszak jakość i przebieg pasażerskich procesów logistycznych zależy w dużej mierze od jakości pasażerskich systemów logistycznych; 2) „we właściwym miejscu” – dwa lub więcej systemy transportowe (podsystemy systemu logistycznego) stykają się ze sobą w najbardziej optymalnym miejscu, umożliwiając płynne przepływy pomiędzy sobą potoków podróżnych (a więc widać tu wyraźnie, jak ważne dla prawidłowego funkcjonowania pasażerskich systemów wsparcia logistycznego są pasażerskie centra logistyczne). Systemy wsparcia logistycznego winny przede wszystkim zapewniać przepływy potoków na właściwe miejsce w sposób płynny i możliwie najprostszy; 3) „we właściwym czasie” – podróżny powinien dotrzeć na miejsce w możliwie najkrótszym, najkorzystniejszym czasie. Należy eliminować czas nieefektywny w punktach styku – dotyczy to zarówno czasu zbyt krótkiego na przesiadkę (w skrajnych przypadkach brak skomunikowania), jak również czasu nieuzasadnienie długiego.
Ważne jest więc skoordynowanie (skorelowanie) rozkładów jazdy. Takie działanie umożliwia zoptymalizowanie czasu podróży, eliminując zbędny czas oczekiwania czy nieefektywny czas dojścia pomiędzy punktem zakończenia podróży jednym ze środków transportu a punktem rozpoczęcia podróży innym środkiem transportu
13. 4) „we właściwej ilości” – z jednej strony pasażerskie systemy wsparcia logistycznego umożliwiają integrację niezbędnej (a zatem właściwej) liczby systemów transportowych, z drugiej strony – przemieszczanie się pomiędzy podsystemami pasażerskiego systemu logistycznego właściwej liczby pasażerów (podróżnych). Ten drugi proces cząstkowy dokonuje się w głównej mierze w pasażerskich centrach logistycznych; 5) „po właściwym koszcie” – należy minimalizować zarówno koszt wytworzenia usługi transportowej, jak i koszt jej zakupu. Dotyczy to wszystkich kosztów, w tym kosztów alternatywnych podróży jako całości, jak i jej poszczególnych etapów. Szczególne znaczenie mają tu znów pasażerskie centra logistyczne. Dzięki ich prawidłowej organizacji podróż staje się krótsza niż gdyby podróżny musiał realizować dodatkowe podróże (przejazdy, przejścia pieszo) pomiędzy punktami styku poszczególnych systemów transportowych, a przez to skraca się łączny czas tej podróży.
Dzięki temu podróżny (pasażer) zyskuje możliwość spożytkowania zaoszczędzonego czasu na inne pożądane z jego punktu widzenia i użyteczne zajęcia. Co więcej, wyeliminowanie podróży pomiędzy punktami styku systemów i wspomniane wyżej uniknięcie dodatkowych przejazdów czy przejść pozwala na zoptymalizować koszt podróży, eliminując nieuzasadnione wydatki. Podsumowanie Tendencją obserwowaną od kilku lat jest przenikanie koncepcji logistycznych w odniesieniu do problematyki publicznego transportu zbiorowego, a więc transportu pasażerskiego. Transport nie jest postrzegany jako cel sam w sobie lub samoistne narzędzie dla realizacji jakiegoś zadania, lecz jako środek dla obsługi potrzeb logistycznych pasażerów. Od 2011 r. funkcjonuje w krajowym systemie prawa ustawa z dnia 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym.
