Mimo upływu siedmiu miesięcy obowiązywania zmiany w zakresie limitu obrotu gotówką, nadal pojawiają się problemy interpretacyjne, a samo uregulowanie sprawia sporo kłopotów z uwagi na drastyczne obniżenie progu transakcji gotówkowych.
Przypomnieć więc wypada, że od dnia 1 stycznia 2017 r. obowiązują nowe limity płatności gotówkowych dokonywanych przez przedsiębiorców. Już w uzasadnieniu do projektu ustawy wskazano, że celem wprowadzenia ograniczenia kwotowego dla transakcji gotówkowych było powiązanie obowiązku dokonywania przez przedsiębiorców płatności za pośrednictwem rachunku płatniczego (bankowego, spółdzielczego) – wynikającego z art. 22 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej – z faktem, iż działanie niezgodne z tym przepisem może wywoływać negatywne skutki nie tylko dla pewności obrotu gospodarczego, ale również – a moim zdaniem wyłącznie – dla realizacji szeroko rozumianego spektrum obowiązków podatkowych.
W dotychczasowej praktyce zawodowej w zasadzie nie występowały znaczniejsze negatywne skutki obrotu gotówkowego, a tym bardziej w granicach limitu. Znane są zaś powszechne problemy i trudności wynikające z limitowania wpłat i płatności, bowiem często tylko zapłata gotówkowa gwarantowała bezpieczeństwo transakcji. W przypadku kilku znanych z praktyki zawodowej sytuacji, doszło do powstania poważnych strat związanych z brakiem zapłaty gotówkowej. Znowelizowany art. 22 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, otrzymał nowe brzmienie zapisu traktującego o limicie kwotowym dla transakcji gotówkowych.
Zgodnie z nowym brzmieniem tego przepisu: „dokonywanie lub przyjmowanie płatności związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą następuje za pośrednictwem rachunku płatniczego przedsiębiorcy, w każdym przypadku gdy, jednorazowa wartość transakcji, bez względu na liczbę wynikających z niej płatności, przekracza równowartość 15 000 zł, przy czym transakcje w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień dokonania transakcji.” Wraz ze zmianami ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, wprowadzono równoległe zmiany w ustawach podatkowych odnoszące się do owego nowego limitu transakcji gotówkowych! Chciałoby się powiedzieć, że „jak nie wiadomo o co chodzi to chodzi o … „ Ustawodawca zasłaniając się pewnością obrotu gospodarczego, czy – co budzi zaskoczenie – zwyczajowym zachowaniem przedsiębiorców, zmienił bardzo poważnie przepisy podatkowe dotyczące kosztów uzyskania przychodów!
Ciekawym dodatkowym uzasadnieniem wprowadzonych zmian jest odniesienie się do zasad obowiązujących w Unii Europejskiej (sic!). Wspomniane zmiany dokonywane w materialnym prawie podatkowym polegają na dodaniu do ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych przepis art. 22p w brzmieniu: 1. „1. Podatnicy prowadzący pozarolniczą działalność gospodarczą nie zaliczają do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części, w jakiej płatność dotycząca transakcji określonej w art. 22 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2015 r. poz. 584, z późn. zm.) została dokonana bez pośrednictwa rachunku płatniczego. 2.
