Modelowy przykład pasażerskiego systemu wsparcia logistycznego przedstawia infografika poniżej.
Elementami pasażerskich systemów wsparcia logistycznego zwykle są:
• infrastruktura służąca realizacji zadań i celów tych systemów, w tym stacje i przystanki oraz znajdujące się na niektórych z nich dworce. Niektóre z tych obiektów pełnią rolę pasażerskich centrów logistycznych,
• systemy informatyczne, teleinformatyczne, telemetryczne i inne narzędzia cyfrowe służące realizacji pasażerskiego procesu logistycznego, np. systemy umożliwiające zdalny dostęp do informacji o podróży, zawarcie umowy przewozu, jej aneksowanie lub odstąpienie od umowy przewozu, skorzystanie z programów lojalnościowych,
• tabor transportowy, umożliwiający przemieszczanie potoków pasażerskich, którego cechy zależą od gałęzi transportu i charakteru realizowanych przewozów, • instytucje będące regulatorami rynku transportowego, organizatorami przewozów,
• związki komunikacyjne (np. Metropolitalny Związek Komunikacyjny Zatoki Gdańskiej, Komunalny Związek Komunikacyjny GOP), organizacje uczestników rynku transportowego – zarówno po stronie podażowej, jak i popytowej (np. rzecznik praw pasażera, federacje pasażerów, związki przewoźników drogowych, kolejowych, lotniczych), których zadaniem jest m.in. egzekwowanie należytej jakości usług transportowych,
• organa władzy publicznej (szczebla samorządowego, wojewódzkiego, państwowego) powołane dla organizowania rynku transportowego oraz w celu regulacji tego rynku. Organizatorem przewozów jest – zgodnie z przepisami ustawy o publicznym transporcie zbiorowym – właściwa jednostka samorządu terytorialnego albo minister właściwy do spraw transportu, zapewniający funkcjonowanie publicznego transportu zbiorowego na danym obszarze.
8. Zarządzanie publicznym transportem zbiorowym przez organizatora polega w szczególności na negocjowaniu i zatwierdzaniu zmian do umowy z operatorem. Operator jest przewoźnikiem realizującym usługi przewozowe na podstawie kontraktu zawartego z organizatorem przewozów na realizację zadań z zakresu służby publicznej. Usługi te są co do zasady o charakterze powszechnym, a zatem ich cena nie może być ustalona na poziomie pokrywającym przewoźnikowi (operatorowi) całość poniesionych kosztów związanych z realizacją usługi przewozowej oraz zysku. Zatem rekompensata wypłacana operatorowi przez organizatora przewozów jest różnicą pomiędzy przychodami z realizacji usługi przewozowej a rzeczywistym kosztami poniesionymi na jej wytworzenie z uwzględnieniem tzw. rozsądnego zysku.
9. (jest to formuła tzw. kontraktu netto) lub w całości pokrywa przewoźnikowi całość kosztów związanych z wytworzeniem usługi przewozowej – również z uwzględnieniem rozsądnego zysku (w tym przypadku jest to tzw. kontrakt brutto).
Do innych zadań organizatora przewozów zalicza się:
– ocenę i kontrolę realizacji przez operatora i przewoźnika usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego
– kontrolę przestrzegania przez operatora i przewoźnika zasad funkcjonowania publicznego transportu zbiorowego
– współpracę przy aktualizacji rozkładów jazdy w celu poprawy funkcjonowania przewozów o charakterze użyteczności publicznej
– analizę realizacji zaspokajania potrzeb przewozowych wynikających z wykonywania przewozów na podstawie umowy o świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego
– dokonywanie zmian w przebiegu istniejących linii komunikacyjnych
– zatwierdzanie rozkładów jazdy oraz dokonywanie ich aktualizacji w przypadku przewozów wykonywanych na podstawie potwierdzenia zgłoszenia przewozu
– administrowanie systemem informacji dla pasażera
