Strażnicy Ochrony Kolei świętują 105-lecie utworzenia mundurowej formacji. Głównym celem jej powołania było zapewnienie bezpieczeństwa w obszarze kolejowym.
– Z dniem 18 listopada 1918 roku rozkazuję utworzyć Straż Kolejową jako pierwszą służbę początkowa w niepodległej Polsce, mianując jednocześnie pułkownika Emila Rauera Głównym Dowódcą przy Ministerstwie Kolei Żelaznych – dekret tej treści podpisany przez Naczelnika Państwa Józefa Piłsudskiego, uznawany jest za akt założycielski Straży Ochrony Kolei.
Utworzenie formacji – wówczas Straży Kolejowej – możliwe było po odzyskaniu przez Polskę niepodległości – 18 listopada 1918 r.
Odzyskanie niepodległości i powołanie Straży Kolejowej łączyła nierozerwalna więź. Strategiczne ogniwo integracji rozbitego rozbiorami narodu stanowił bowiem sektor kolejowy.
– Dlatego też, aby zagwarantować bezpieczeństwo obszaru kolejowego II Rzeczypospolitej, już tydzień po odzyskaniu niepodległości Naczelnik Państwa Józef Piłsudski podjął decyzję o powołaniu Staży Kolejowej, dzisiejszej Straży Ochrony Kolei – przypomina insp. Piotr Żłobicki, rzecznik prasowy KG SOK.
Pierwszym dowódcą Straży został płk. Emil Rauer. Przez lata Straż się przeobrażała – zmieniało się umundurowanie oraz nazwa. Ten sam pozostawał cel – bezpieczeństwo.
– Funkcjonariusze SOK zdali egzamin z patriotycznej postawy w czasie, kiedy odradzało się nasze państwo – kontynuuje insp. Żłobicki. – Nie zawiedli w czasie zmagań z Armią Czerwoną w 1920 roku. Napisali także chlubną historię wierności Ojczyźnie we wrześniu 1939 roku, kiedy zaangażowali się w walkę z hitlerowskimi Niemcami i sowiecką Rosją. Wielu z nich za wierność złożonej przysiędze zapłaciło więzieniem, zsyłką na Sybir lub do niemieckich obozów. Najbardziej dramatyczny rozdział historii napisali ci, których ciała spoczywają na wojennych cmentarzach w Katyniu i Miednoje, oraz w innych miejscach kaźni. Obecnie w czasie pokoju, funkcjonariusze, profesjonalnie i z ogromnym zaangażowaniem realizują swoje ustawowe zadania.
